Smak rogatej prawdy

On w pęknięciach wyobraźni tkwi i w kąsającą noc wypełza by wszędobylską panikę siać.

Czym są nasze starania w mroku tonące
z wdzięku obrane
nie przez dzikie słońce
przez treść kąsającej pieśni
tej co trafia w pytanie
w te drwiące na gęsto
z kamienistej ziemi
dlatego że może być pięścią

Nawet do końca krwistego
do końca którego nie odepchnie świt
nie ten pielęgnujący własną rolę
w pokutnym i mściwym dole
z niego wyszedł jedynie ostry mit
ubrany w smak miecza drogiego

Tak powiadają ciernie zdradzieckie
z lekka zmęczone istnieniem
i tym że sporo oddały w podzięce
temu strumieniowi co jak cień syczy
on opił się złudzeniem
a potem posiekał płomienia przyśpiewkę
nie w dziczy
i nie za zagadek zgrzewkę

autor

kenaj262

Napisany: 2013-03-06 Dodano: 2013-03-07 09:13:37

Ten wiersz przeczytano 660 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie