smak soli
gorycz w ustach
łzy na twarzy
zatopiony świat
spopieliło się niebo
tak mi smutno
w dal gdzieś iść
nie oglądać się za siebie
brak czułości
ciepła dotyku uśmiechu
rankiem na powitanie
zasolone ślady
wytężam wzrok
i tak mija
kolejny rok
tak mi tęskno
oddalamy się od siebie
porozumienie przez spojrzenie
już nie istnieje
tak mi żal
minęło
coś co piękne
życiem miało być
los rozmyślnie
zaczął
sobie drwić
autor
Sabina Gancarz
Dodano: 2015-02-16 12:06:35
Ten wiersz przeczytano 987 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
- i powiało smutkiem, cóż, życie nie zawsze jest
kolorowe..
- miłego wieczoru....
Życie czasem daje w kość,
trzeba słać mu uśmiechy...
na złość.
Pozdrawiam serdecznie
Krótki życiowy wiersz.. Zatrzymał, smutny.
Pozdrawiam
smutno u Ciebie, lecz czasami trzeba być silnym -
uśmiech pozdrawiam
Smutek wiersza potrafi udzielić się czytelnikowi.
Pozdrawiam:)
Smutno... ale samo życie. Tak bywa.
I ja się zgadzam z Yvet.p
Smutno ale takie często jest życie, pozdrawiam:)
Smutne, ale też życie! Pozdrawiam!
Bardzo smutna samotność
Samotność przytłacza Dobry wiersz Sabino Pozdrawiam
serdecznie:))
Smutno, najgorsza jest chyba ta samotność z kimś kto
jest obok...
Zycie i los pisza razem scenariusze ...najgorzej jak
kazdy dzien jest epizodem z dramatu ..pozdrawiam
Smutny zyciowy przekaz pozdrawiam
Zycie,jak potrawa,bez soli staje sie jalowe.
Smak,ktory dobrze jest mi znany.
Piknie to ujelas. Pozdrawiam z nutka nadziei