Śmierć

Ukryta jak wąż w trawie
Podstępnie uderza w niczym
Nieosłonięte nogi

I pękają nasze bezradne dłonie
A Łzy z nich lecą wprost na
Czerwoną ziemię

Nic już nie jest takie jak kiedyś
Nawet słowa nie są takie same
A na czerwonej ziemi już
Dziś nie urośnie żadna róża

A my, polubić węża
Zrozumieć, taka jego rola
Drapieżnika
Spróbujemy ogrodzić ziemię
Zostawić pustą, lecz niezapomnianą.

I cicho się modlić o róże,
Bo modlitwa działa cuda.

Przyjaciółce, po stracie bliskiego.. Trzymaj się Martus...:*:*

autor

Nibyktoś

Dodano: 2004-09-26 12:48:52

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie