Śmierć

Bywa, że w sercu łamie się życie, a usta nadal się śmieją...

Kolejna łza spływa po policzku.
Żyletka wyjęta, leży na stoliku.

Już dosyć mam marnego życia mego.
W lustrze od dawna nie widzę odbicia swego.

Może już nie istnieję po prostu.
Być może zabiłam się skacząc z mostu.

Choć tak szczęśliwy dzień bym pamietała.
Od świata uwolniona, wolność w dłoni bym miała.

Bo w mym życiu nie ma radosnych chwil.
Szukając ich przemieżam mnostwo mil.

Dążąc do tego co w życiu najlepsze.
Znajduje się wsród tłumu w przytłoczonym metrze.

Nic mi te nędzne życie nie niesie.
Więc prosze Cie Boże niech mnie twój anioł w górę uniesie...

;( ;(

autor

cmoqq:*

Napisany: 2006-05-17 Dodano: 2006-05-17 17:25:00

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie