Śmierć

trumna
człowiek który rano żył
ręce opatulone różańcem
płacz dzieci

bez pożegnań
bark czasu
albo nadzieja na życie
milczenie

miłość ludzi wylewana płaczem
tęsknota
i znowu przez oczy płyną łzy
modlitwa

klepsydry rozwieszone
oczy podpuchnięte
nadchodzi powoli spokój
milczenie

nowy dzień
przyszli ludzie
modlą się
idą by pożegnać ciało

koniec ceremonii
zostaje rodzina
oni tylko płaczą
ronią łzy

autor

jestem bo chce

Dodano: 2006-06-09 12:24:08

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie