Śmierć upodlona
kiedy wszechświat umiera w samotności
gasną wszystkie gwiazdy
chłód śmierci kruszy najtwardsze
kryształy
po kres ciemności
po koniec którego nigdy nie ma
na chodniku umarł człowiek
istota niepowtarzalna
upodlona
nikt nie dał złamanego spojrzenia
poskąpiono mu odrobiny obojętności
Z tomiku ,,To tylko wszystko,,
autor
Mirosław Madyś
Dodano: 2019-03-13 08:10:21
Ten wiersz przeczytano 1305 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (29)
Tessa50 - dziękuje za komentarz:) Pozdrawiam :)
Dziadek Norbert - dziękuję za komentarz:) Pozdrawiam
:)
Tak to bywa, różne oblicza śmierć miewa,
chociaż mało komu jej się zachciewa.
Fajny, smutny wiersz. Pozdrawiam. Miłego wieczoru :)
Różnie w życiu bywa niekiedy i tak jak
napisałeś,wiersz skłania do zadumy,pozdrawiam
wiosennie :)
Ankhnike - dziękuję za komentarz:) Pozdrawiam :)
Wiktor Bulski - dziękuję za treściwy komentarz :)
Pozdrawiam :)
Głęboka jest wymowa tego wiersz - o istocie
człowieczeństwa i o jego zaprzeczeniu. Bardzo dobry
wiersz. - Zatrzymuje...
Pozdrawiam serdecznie:)
Nikt nie zauważył...przykre, niestety bardzo
prawdziwe... pozdrawiam serdecznie.
Ninka - dziękuje za treściwy komentarz :) Pozdrawiam
:)
TOM.ash - mam nadzieje, że niektórym nie da rady.
Dziękuję za komentarz:) Pozdrawiam :)
Żyjemy w czasach kultu młodości, siły i piękna ...
śmierć spychamy na margines, a życia nie da się
oszukać, stąd depresje, kryzysy, poczucie krzywdy, ból
i cierpienie.
Dobry refleksyjny wiersz.
Miłego dnia życzę.
Uderzyles w czuly punkt i slusznie, ale to nic nie da,
po wyjsciu od Ciebie kontrole nad czlowiekiem przejmie
dobrze prosperujaca znieczulica...pozdrawiam
helin - dziękuję za wnikliwy komentarz:) Pozdrawiam :)
Ludzie zazwyczaj nie reagują jak ktoś leży na ulicy,
bo to zapewne sam sobie winien. A wiele jest
przypadków, że po prostu zasłabnie, ale ludzka
znieczulica jest powszechnie znana, aczkolwiek są
wyjątki. Pozdrawiam.