O śmierci - 2

...część druga - dzień żałoby...

Gdy słońce skończyło swe panowanie
i nastał czas nocy
on wydał ostatnie swe tchnienie

krzyk rozpaczy wzniósł się w niebo
miliony płaczących
gdy wyszli i powiedzieli:
już go nie ma

nie ma już nic
co mogłoby ukoić ból
i zasypać rany

on nie żyje

miliony płaczących
z milionem łez
w milion kościołach
pod jednym niebem

a słońce wstało
bo wstać musiało
a myśleli że już nie wzejdzie

pocieszyć? - jak?
żyć? - to ciężko
umierać? - strach
płakać? - nie ma sił

a może rzucić to wszystko w diabły?
zapomnieć, było, już nie ma?
świat toczy się dalej
bez ciebie
to prawda
lecz wszyscy kiedyś umrzemy...

...pokój niech będzie jego duszy...

autor

Carmabelle

Dodano: 2005-09-22 20:17:36

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie