Smuteczki

Dorze że wena wróciła... Pozdrawiam cieplutko. :)

Piękny wiersz, mój ulubiony temat.
Pozdrawiam serdecznie

Bardzo dziękuję wszystkim co u mnie bywają.
Serdecznie pozdrawiam

Piękny, życiowy wiersz!
Jak widać wena wróciła i wzruszyła czytelnika...

Serdeczności przesyłam

"Że smuteczki szybko miną
i samotny los odmienią."- też kochana mam taką
nadzieję, utożsamiam się z Twoim pięknym wierszem.
Pozdrawiam słonecznie i cieszę się, że wróciłaś :)

Bardzo ładnie, cieplutko,
z nadzieją na dobre jutro.
Pozdrawiam serdecznie
i dziękuję Graynano:)

Masz rację, trzeba mieć nadzieję, że kolejny dzień
przyniesie przysłowiowe słońce.
Życiowy wiersz.
Pozdrawiam
Marek

Ładnie piszesz o samotności i smuteczkach, Grażynko,
ale jak widać potrafisz też się cieszyć, nawet takim
drobiazgiem, jak kawa, która i ja lubię.
Serdeczności na dobry dzień przesyłam :)

każdy dzień jest dobry by zmienić spojrzenie i inaczej
zacząć patrzeć na nas samych i otoczenie. Smutek i
radość będą istnieć czy tego chcemy czy nie ale to od
nas zależy jak blisko będziemy się ich trzymać.
Pozdrawiam serdecznie

Za Halszką, życiowy wiersz, który wzrusza czytelnika.
Życzę optymizmu i obecności Weny.

Serdeczności :)

Życie w trzeciej części tak właśnie wygląda.
(cieszę się, że się obudziłaś)
Z pozdrowieniem.

Życiowo.

A wena fajnie że jest.

A naukowcy mogą się kłócić czy wena jest weną czy też
trochę talenty a reszta praca i systematyczność.

Co kawa ma w sobie, że wszystkim pomaga? Życzę dużo
uśmiechu. :):)

Urocze wersy wypełnione optymizmem i nadzieją. Ślę moc
radosnych pozdrowień:)

Z weną łatwiej znieść samotność...dobrze, że wróciła
:)
Pozdrawiam :)