Smutek
smutek taki dziwny gość
nigdy nie ma dość
łez i skwaszonej miny
przybywa nieproszony
zaciąga zasłony
opuszcza kąciki ust
szare wróble ćwierkają
żmije tryskają
rude koty harcują
nie ma już siły na nic
w sieci granic
szamocze się życie
Komentarze (17)
taki, dokładnie taki jest smutek
Dobrze odzwierciedliłaś stan duszy , gdy się smucimy.
Oby jak najmniej smutku.
Pal licho smutek. Tak się czujemy, gdy jesteśmy
rozczarowani, że coś, o czym marzyliśmy, nam nie
wyszło. Gorzej jest, gdy szukamy winnych. A wówczas
żmije tryskają-bardzo sympatyczne skojarzenie-jadem.
Pozdrawiam serdecznie.
Krotka i udana charakterystyka smutku.Gratuluje
sylwiam71 i pozdrawiam :)
...wyjdź na słońce jesienne smutek minie choć na
chwilkę ...
"...nie ma już siły na nic
w sieci granic
szamocze się życie." Bardzo ladny wiersz, choc smutny
:)
ech! życie... życie... (smucimy się więc razem, zawsze
to raźniej) Pozdrawiam sylwiam71 ;)
żmije jadem tryskają tak lepiej , wiersz może wywołać
depresję po przeczytaniu :)
'w sieci granic
szamocze się życie' rewelacja, jak dla mnie, a więc
burzmy te niewidoczne granice:))) Sylwio jestem pod
wrażeniem.
oj tak... życie czasem się szamocze:)
smutek też ma swoj urok
smutek odbiera siły i chęć do życia...
Człowiek bez miłości, to jak świeca bez knota.,Do
szczęścia trzeba tak nie wiele Zeus znalazł sposób,
by, nie zabijając ludzi (jak chcieli inni bogowie),
osłabić ich poprzez przecięcie każdego na dwie połowy.
Od tej pory każdy szuka drugiej połowy, a gdy ją
znajdzie, druga osoba, choć obca, staje się nagle
bliska.
Do swobodnej radości mamy możliwości tyle co zimą
motyle.
witaj Sylwio, smutek - jak go się pozbyć?
jak uwolnić duszę? jedyna rada to odszukać radość i
szczęście. ładny choć smutny, wiersz. pozdrawiam.