Smutek
Ileż smutku
Potrafi zdobić te twarz
Rzeźbiąc ścieżki
Po których płynąć może łza
Wśród meandrów zwątpienia
Zakrętów życia
Szukam i odnajdujesz ścieżkę
Drogę dla swego nowego bycia
I nie ważny jest wtedy świat...
I nie ważna zabawa...
Lecz...
Smutek potrafi być i mym przyjacielem...
Tak często on przy mnie trwa.
Taki jestem gdy do Ciebie milczeć muszę...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.