Smutek i tęsknota

Ostatnio byłam zła na Ciebie,
Lecz teraz jestem w siódmym niebie.
Twe oczy zaczarowały, blask roztaczały.
Twe gesty omotały, i mnie rozpraszały.

Mogło być tak pięknie, razem ja i ty.
Nigdy nie było wstrętnie, oddzielnie – oni i my.
Nie widziałam Cię od paru dni,
Twa twarz prawie zawsze mi się śni.

Co robić, gdy chce do ciebie serce,
A rozum mówi „nie”?
Co począć, gdy miłość wyciąga ręce,
A logika buntuje się?

Powoli zbliża się nasze rozstanie.
Jak o tym pomyśle, jest mi źle, kochanie.
Twój uśmiech oniemił, i mnie rozpromienił.
Twój wdzięk oślepił, i mnie postrzelił.

Czemu nie było pięknie, razem ja i ty?
Przecież nie było wstrętnie, oddzielnie – oni i my.
Będzie teraz smutno mi,
Gdy tęsknoty rozdzielą nas dni.

Co robić, gdy chce do ciebie serce,
A rozum mówi „nie”?
Co począć, gdy miłość wyciąga ręce,
A logika buntuje się?

Nie wiem, czy tęsknoty dni zniosę,
Ledwo teraz swój ciężar podnoszę.
Wiem, to nie jest miłość doskonała,
Ale, niestety, się dokonała.
Uświadomiłam to teraz sobie,
A może... powiedzieć to tobie?

autor

aiza

Napisany: 2005-06-24 Dodano: 2005-06-25 08:45:00

Ten wiersz przeczytano 386 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie