,,Smutkiem przemoczone wiersze,,
Stany lękowe
ciemne zasłony dróg
paranoje obojętności przenikają cię
nigdy nie będziesz tym kim chciałbyś
być.
Smutkiem przemoczone wiersze
parasol czarny i płacze nocy przesiąknięte
żalem zdławionym
istnienie tak kruche życie
fałsz wypisany na twarzy jak nic ważnego
znika po przez utonięcie.
Fale oceanu przestały burzyć stan
harmonii
splecione drzewa jedno z nich upadło
wyrywając z korzeni drugie
agonia powróci tu jeszcze
jak mieczem przecięty szlak żył
uśmiercone smutki dni płynących
nieokreślonymi wyznaniami
do celu którym jest śmierć.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.