Smutna melodia
Przy wielkim pianinie piękna dziewczynka siedziała. Ładnie wyprostowana pierwsze dźwięki wygrywała. Melodie tak smutną i piękną, że jej matka słuchająca z dala płakała. Twarz dziewczynki poważna i pełna szacunku do tego co grała. Ostatnie brzmienie klawisza i dziecięca nutka zagrana. Obróciła się za siebie ze łzami w oczach, jej matka żywo już płakała. Taka piękna melodia a jednak tak smutna. Niedojrzałe dziecko tak dojrzałą pieśń grało, to naprawdę okropna tragedia, że z każdym dniem umierało. Za kilka miesięcy nie będzie już więcej przy pianinie siedziało. A smutna melodia jeszcze smutniejszą się stanie. Matka do końca swych dni będzie ją słyszała, poważna i smutna córeczka jaką kiedyś chowała.
Pianina nie wyrzucaj niech stoi, może kiedyś będziesz miała synka, który grając na nim Twój ból ukoi
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.