Smutne życie

Wczoraj był smutek i szklane łzy
Dziś niepewność w sercu- czy spełnią się sny?
Czy ziści się bajka, którą piszą marzenia?
Chcę zacząć żyć nie znając cierpienia...
Chce pisać wiersze z uśmiechem na twarzy
Nie myśląc o tym, co może się zdarzyć...
Ktoś pewnie zapyta czego się boje
I skąd się biorą te niepokoje?!
Lecz nie zrozumie ten, co myśli
Że alkoholizm nie może krzywdzić!
To straszna choroba zabija dusze!
To właśnie przez nią przeżywam katusze...
To przez nią słysze "jesteś nikim, nie masz prawa głosu!"
I ciągle dostaje kopniaka od losu ;(
Dzień w dzień patrzę jak ten co mnie stworzył
Wciąż niżej i niżej... do piekła się toczy!
I choć to przykre- czekam na ten moment
Aż jego życie będzie skończone!
Bo wtedy moje się dopiero zacznie,
A cierń na sercu spali się... i zgaśnie.

Trudno jest rozmawiać o tym co tak bardzo rani... Dlatego lepiej wyrazić to poezją... i chociaż brak mi sił by walczyć o szczęście, to słów i rymów aby wyrazić uczucia nigdy mi nie zabraknie, bo to wyzwala... i pozwala zapomnieć.

autor

Polinek_18

Napisany: 2007-03-01 Dodano: 2007-03-03 16:51:44

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie