Smutno bez ciebie

Gorzka jesień życia mój miły bez ciebie,
usycham powoli jak samotne drzewo.
Co mam z sobą robić, choć się głowię nie wiem,
jak cię potrzebuję, jesteś gdzieś daleko.

Szczególnie bolesne, różowe kolory,
gdy niebo oświetlą ostatnie promienie.
Zawsze byłeś przy mnie, do miłości skory,
teraz pozostałeś nieuchwytnym cieniem.

Kiedy potrzebuję znów idę aleją,
powracam do wspomnień, czułych pocałunków.
A szanse, że wrócisz z każdym dniem maleją,
szukam dawnych śladów, na ścieżce rysunku.

Powoli nadchodzi coraz głębsza jesień,
a ciebie wciąż nie ma, próżno łzy wylewam.
Poczekam cierpliwie co nam czas przyniesie,
u nas już opadły resztki liści z drzewa.

autor

wrobel

Napisany: 2013-01-26 Dodano: 2013-01-26 06:30:53

Ten wiersz przeczytano 2046 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie