Smutno mi

nie tylko tobie brakuje promyczków:)jak spotkam słonko
podeśle w twoje strony...

Uśmiechnij się, jutro na pewno zaświeci słońce, otuli
Cię promieniami, z serca popłynie uczucie gorące,
przywołasz szczęście marzeniami. Pozdrawiam :)

Staruszko oraz Dorotko!Mnie niektorzy nazywaja
sloneczkiem,moge Was odwiedzic.Pozdrawiam obie panie.

ciężko tak bez słońca... pozostaje nam wierzyć, że
zaświeci jutro choć przez chwilkę :-)

Człowiek wyciąga dłonie do słońca to życie i uśmiech
drugiego człowieka i jego bliskość jest słońcem i
dotyka wiersz właśnie tego również i zostawiają
czytelnicy uśmiech i ja też za szczery żywy przekaz w
ładnym wierszu:)

brak słońca rekompensuję sobie czekoladą:) pozdrawiam

oczywiście,byle do wiosny,nie trać nadziei+

Po mimo wichrów życia idź przed siebie i nigdy nie
trać nadziei... Pozdrawiam:) +

bez słońca ani rusz, brakuje go teraz o tej
porze...chyba jedynie w solarium :)

Niech ciepło i miłość
życie rozpromienią,
a szczęście radosną
stanie się przestrzenią.

Witaj i rozjaśniaj słowami ten mglisty krajobraz
codzienności...wysyłam skrawek słońca aby rozweselił
twoje niebo...dobrze ze nadzieja jest z toba...

Bardzo optymistyczny wiersz niosący nadzieję. Bez
słoneczka pewnie każdemu byłoby smutno. Życzę go jak
najwięcej i niech przywróci radość życia. Pozdrawiam:)

witaj staruszko, piękne Twoje marzenia o wiośnie,
chociaż promyku słońca.
ja także marzę o tym, wodniki lubią ciepło.
Oby marzenia się spełniły. miły wiersz, pozdrawiam.

lecz Ty - nie trać wiary, nie trać też nadziei /
Tobie też rozjaśni... wszystko, po kolei...