Smutny dzień dzisiaj…

Smutny dzień dzisiaj…
Humor obojętny.
W zasadzie brak humoru…
Pada deszcz.
Sucho w ustach.
Zanosi się na płacz.
Lecz nie mam o co płakać.
Nie chcę płakać.
Nie potrafię płakać…
Swoje uczucie noszę głęboko
w sercu.
Czasami sam o nich nie wiem.

(…) Nie mam żalu do świata.
Może jedynie do siebie.
Za czyny swoje i obojętność.
Żałuję że ukrywam się.
Przed światem.
Przed innymi.
Przed uczuciami.
Boję się zranienia.
Boję się że mogę kogoś zranić.
Boję się samego siebie.
Kim naprawdę jestem.

(…) Chcę być kochany.
Lecz muszę, dać coś w zamian –
Swoją miłość.
(…) Każdy ma prawo do miłości.
Smutny dzień dzisiaj…
Kropi nadal.
A ja sam.
Kartka, długopis w ręku.
Ławka.
I moje myśli.
Sam na sam ze sobą.
I swoimi myślami.
Kłębiącymi się w mojej głowie
Jak trująca nikotyna.

(…) Czuję się ciężki.
Ciężka głowa.
Ciężkie powieki.
Cale ciało.
62 kilogramy opakowania, które
mnie więzią…
Pada nadal…

(…) Ciekawy jestem co mówią teraz
moje oczy.
Czy zdradzają mój nastrój.
Przygnębienia ale nie beznadziei.
Wczoraj jeszcze jasne, przynajmniej
przez chwilę…
A dzisiaj –
Nie wiem…

(…) Nie ma teraz czasu.
W krainie marzeń on nie istnieje.
Tylko moje myśli krążące
po oceanie bezkresności.
(…)Właśnie poczułem swoje serce
Jeszcze bije…
Czy dla kogoś?
Nie wiem już sam.
I ono samo nie wie…
Smutny dzień dzisiaj…

(…)Wczoraj wśród szczęśliwych.
Dzisiaj sam na sam ze swoimi
myślami.
Wczoraj razem, ale osobno.
Zanosi się na deszcz w mojej duszy.
(…) Co to za ból, który teraz przeżywam?
Smutek, żal samotność?
Wszystko naraz.
Smutny dzień dzisiaj…

(…) Czy ten dzień był zapisany
w moje życie?
Czy był z góry przeznaczony?
(…) Są chwile (choć jest ich niewiele),
w których o niczym nie myślę.
Zasypiam z otwartymi oczami.
Pustka w głowie.
Wspaniałe uczucie .
Zapomnienie…
Jak medytacja.

(…) Ciekawy jestem czy moje pismo
zdradza mój nastrój.
Czy słowa pisane na kolanie mówią
coś o osobie, która
jest smutna?
(…) Tyle myśli.
Tyle tego wszystkiego.
W zasadzie ten wiersz nigdy
nie miałby końca.
(chyba że przestanę marzyć na zawsze).
Mógłbym go pisać przez całe życie.
Długi jak moje życie.
I ciężki jak moja głowa w tej
chwili…
Smutny dzień dzisiaj…

(…) Kartka już prawie zapisana,
a ja nie czuję ulgi.
No może trochę…
(…) „To much love will kill you”
w mojej głowie.
Tekst już zapomniałem…

(…) Jak reagują ludzie, którzy
czytają moje wiersze?
Czy się przejmują nimi, tym
o czym piszę?
Czy są im obojętne?
(…) Na dwie osoby, które znają
moją poezję.
Dwie należą do pierwszej grupy.
Najlepszy przyjaciel i przybrana siostra.
Tylko oni na razie ją znają.

(…) Piszę przede wszystkim dla siebie
ale i dla nich.
Wiersze są niczym bez czytelnika.
Chciałbym żeby moje wiersze były znane.
Żeby inni je czytali…
Bym wydał zeszyt… kiedyś
Smutny dzień dzisiaj…
Czy istnieje lek na takie dni?
Na smutne dni?
Powiedzcie mi?

Ławka

autor

dawidny

Napisany: 2003-08-02 Dodano: 2016-11-24 10:38:48

Ten wiersz przeczytano 398 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie