Śnieżynek i Piękna

Księżyc oświetlił noc tak bajkowo,
miliony gwiazdek wysłał jej w darze,
rozbłysły dzisiaj na brylantowo,
uwodząc zmysły baśniowej parze.

Mróz delikatnie roziskrzył drzewa,
połyskiwały w parku srebrzyście,
wiatr leciuteńko z jej włosów zwiewał
płatki śniegowe, lśniły perliście.

Szła jak do tańca powabnym krokiem,
oczarowana zimowym pięknem,
zima też była pod jej urokiem,
sypnęła z góry białym diamentem.

Książę Śnieżynek wirując słodko,
tańcząc podziwiał kobiece piękno,
wtem delikatnie ust Pięknej dotknął
i rozgrzał ciało – kropelką westchnął.

Płatek niewinnie zgasił pragnienie,
ochłodził płomień Pięknej na ustach,
oboje mieli cudne wspomnienie,
alejka w parku znów stoi pusta.

autor

magda*

Napisany: 2012-02-26 Dodano: 2014-01-26 00:13:37

Ten wiersz przeczytano 2133 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Bajka Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie