Sny o poranku

By już nigdy nie zapomniec jak smakuje sen

sny słodkie
sny dręczące
sny kojące
sny wiotkie

przybądźcie na me zaproszenie
mym zmęczonym oczom dajcie ukojenie
przybądźcie choćby was mara zwali
choćbyśmy rzewnie zapłakali

słodkie poranki
chłodne kaganki
puste szklanki
z woda płynące wianki

ranek przyniósł wraz z bólem przybył
Amor spity gorącym rumem znów chybił
lecz tym razem dalej swa strzałę wbił
duch ból ciała poczuł

południa gorące
myśli pędzące
serce raniące
ciało rozdzierające


znajomość w hałasie zrodzona
przyjaciółka chwila upojona
niech ta chwila zostanie potępiona
ty pragniesz być zbawiona


od myśli natłoku
obcych twarzy wokół
wrzasków tysięcy
sumienia nędzy


zbyt wielu zbyt blisko juz poznałaś
z zbyt wieloma zbyt szybko zerwałaś
znajomość, odebrałaś co dałaś
nigdy jednak nie zapomnisz
z którym wszystko brałaś


plonie dusza
sumienia juz nic nie porusza
ciała nic juz nie przerwie
w sercu chcesz zakryć wyrwę

upadli marzeń bogowie
zarżnięci jak pogłowie
Ty i Twoje wątpliwości w zmowie
milczenia sojuszu - okowie.

w hołdzie tapetowanym dziewczynom

autor

Inkwizytor

Dodano: 2007-01-05 15:47:42

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie