Something like my diary

Wyznaczyłam sobie grunt do życia. Teren cierpliwości i pogardy, jaką jestem w stanie znieść. Ustaliłam, że wytrzymam do pierwszej. Pierwszej kobiety, której dłoń wsunie się w Jego dłoń i którą ujrzę w Jego towarzystwie w jednoznacznej sytuacji wskazującej na zaangażowanie z którejkolwiek strony. Może w ten sposób będzie łatwiej…?
To jest paranoja, czyste szaleństwo, a ja wciąż nie umiem tego porzucić, wrócić do świata normalnych ludzi i zrozumieć, że istnienie innych mężczyzn ma swoje podłoże w fakcie, że kobiety, w tym ja, mogą wybierać, przebierać i szukać, aż trafią na takiego, który pokocha je z wzajemnością i pozwoli im czuć się bezpiecznymi oraz kochanymi. A ja zamykam się w celi wyimaginowanego świata, w którym największą wartość ma wieczne przywiązanie wyłącznie do jednego, całkiem marnego egzemplarza mężczyzny. Mężczyzny, który nigdy nie chciał i nie zechce poświęcić ani krzty swej, jakże cennej uwagi, mojej osobie. Pozwoliłam sobie na wyzbycie się dumy i honoru tylko po to, by mieć większą szansę pozyskania Jego zainteresowania, a to wszystko okazało się absolutnie bezużyteczne, bo zera zerami się rodzą, zerami pozostają i zerami umierają. Jakże więc piękne, optymistyczne perspektywy przede mną! Zatapiać się w bólu i nienawiści do wszystkich czynników, które wpłynęły na moją niemożność bycia szczęśliwą – to nudne i banalne, robiłam to przez osiem lat. Teraz następuje etap obojętnienia wszystkich uczuć. Okres beznadziejności, która daje do zrozumienia, że nie ma szans, nadzieje to głupota, więc trzeba o nich zapomnieć, bo odeszły i nie wrócą. Nie ma, na co czekać. Można jedynie usiąść i płakać, ale zaraz, zaraz… Po co płakać? Czy płacz odbuduje nadzieję, da wiarę w możliwość realizacji marzeń? Nie! Pozostaje zatem bezcelowość życia i wegetatywne dążenie do zaspokojenia podstawowych potrzeb. A potrzeby wyższe, typu miłość, to… Właśnie… Czym staje się teraz miłość? Przekleństwem? Zbrodnią? Karą? Objawem nienawiści? Męczeństwem? Sama nie wiem… Miłość pozostaje przeszłością, teraźniejszością i przyszłością… Miłość pozostaje tym, co kształtuje życie…

autor

Sex Pistol

Napisany: 2006-05-15 Dodano: 2006-12-09 16:13:45

Ten wiersz przeczytano 549 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie