Sonata księżycowa

Księżyc srebrzystą poświatą
przyćmił gwiazdy na niebie
dywany z białego puchu
przykryły drogę do ciebie

Jeszcze jesienią mówiłeś
na zawsze będziemy razem
i ptaki nie mogły zasnąć
słuchając pragnień i marzeń

Zapalam świece w pokoju
choć sama nie wiem dla kogo
snują się dymy po kątach
i smutne wspomnienia koją

Podziwiam nieba atrament
samotna grudniową porą
przed snem otulę się pięknem
- Sonaty księżycowej -

https://www.youtube.com/watch?v=GOZJBVavAQA

autor

Roma

Napisany: 2013-12-07 Dodano: 2013-12-07 19:25:19

Ten wiersz przeczytano 3573 razy

Oddanych głosów: 67

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie