Sonet

Samotnie w pokoiku siedząc przed wiekami
(Doglądając miłość litera po literze,
Wysłuchując ciszy pomiędzy wierszami)
List tobie pisałem, czy miłość nas zabierze?

Piszę list do nocy, do śmierci przeznaczenia!
Odliczając noce, twe zakreślając imię,
Odchodziłem kryjąc się w wersach zapomnienia
Powracając w słońcu i w twojej złej rodzinie.

Samotnie w pokoiku siedząc, wymyślałem
List do ciebie, nocy, do przeznaczenia słałem;
I mym aniołom jasnym, w tak jasnej podzięce

Aż wreszcie ma miłość trafiła w twoje serce!
I odchodząc od grechu, na deszczu i wreszcie
Zobaczyłem go z tobą wieczorem na mieście.

autor

Doktor Zawisza

Dodano: 2008-02-29 14:53:09

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie