sonet I- wierzyć ...

W uczuć labiryncie zagubiona
Opadła aż na dno studni smutku
Gdzie Czas upływa lecz pomalutku
Wiary w pomoc wszelką pozbawiona

Pragnę światłem być w ciemnych zaułkach
By oświetlić Ci właściwą drogę
Na suchym lądzie postawić nogę
I uczyć wierzyć jak dzieci w szkółkach

Właśnie wiarą w uczuć nowych siłę
Wiarą mocną w marzeń twych spełnienie
Wybudujesz przeszłości mogiłę

O smutku przyjdzie już zapomnienie
Gdy na nowo w uczucie uwierzysz
Nie z troską a ze szczęście się zmierzysz

oto mój pierwszy sonet:) (po 10 sylab w 14 wersach:) )

autor

sauron

Napisany: 2005-05-27 Dodano: 2005-05-27 11:53:18

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie