Sowia Góra*

*Sowia Góra - Tak okoliczni mieszkańcy nazywają najwyższy szczyt Gór Sowich - Wielka Sowę - 1015 m.n.p.m

Idę a rosa pryska mi spod stóp,
ja wejdę,trzeba, abym tylko mógł.
Leśne te witki, biją po twarzy,
czy wejdę,to mi..zawsze się marzy.

Już niedaleko, jeszcze tylko stok,
ja wejdę,trzeba, robię to co rok.
Dzięcioł mozolnie, nutą odstuka,
czy wejdę,trzeba, dla mnie nauka.

Idę,słony pot,już spływa z czoła,
ja wejdę,trzeba, tam puchacz woła.
muflony skubią, dostojnie trawę,
czy wejdę, znowu siądę na ławę.

I jeszcze idę, z ruczaju łykam,
wejdę... watahę, dzików omijam.
Młodzi w namiotach tu rozespani,
ja wszedłem...widzę,miasta w oddali.

Jest finał wieża, nogi jak z waty,
zimno jak w lutym,wdziewam chałaty.
Wietrzyk w oczach,ster wypuszczam z ręki,
piękna nagroda, srogiej mej męki.

Bóg dał oglądać takie widoki,
rajskiej natury, widzę uroki.
Chodzę tu w kółko, nie ma kierunku,
myślę..jak wrócę, ileż frasunku.

Wieża stała,stoi,stać chce jak skała,
wobec tych wichrów,jakże jest mała.
Mróz już się wgryza w jej wielkie mury,
trzy grosze dadzą, te ludzkie chóry.

Wracać już trzeba, jeszcze spojrzenie,
ostatni ten oddech, miłe westchnienie.
Tu jestem panem, widzę to z góry,
muszę tam schodzić,do czarnej dziury.

"Natura nie łamie swoich praw" - Leonardo da Vinci.

autor

anula-2

Napisany: 2017-05-31 Dodano: 2017-05-31 07:38:04

Ten wiersz przeczytano 1523 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie