Spacer do nieba

Wiersz dedykuje osobie która była mi bliżej niż bliska, osobie która codziennie otwierała mi drzwi szczęścia....

wybrałem się w podróż
bez czasu, samotny
by znaleźć niebo

z ironią na twarzy
ktoś mi powiedział:
„obudź się kolego”

głupi byłem
myślałem że ludzie wiedzą, powiedzą
o świecie z mych marzeń

i tu się okazało
że ich pragnienia
mają zupełnie inny układ zdarzeń

z łezką błękitu, biegnę przed siebie
bez czasu, samotny
by znaleźć niebo

i tak rozżalony
światem zmęczony
szukam człowieka wrażliwego

dusza płakała
z tęsknoty za marzeniem
o niebiańskim smaku

i płakać będzie
póki nie ujrzy ognia
i miłości znaku

nogi mi połam
i ręce odrąb
a ja dopełzam pod niebios bramy

losie, co dziwny jesteś
bo mnie samego, tak innego
wstawiłeś w tego świata ramy

już mi sens uciekł
cel za burtą umknął
w obojętności płakałem

nie wiedząc nawet
że kres mej wędrówki
z gwieździstymi łzami wylałem

Duszku znajomy
w Twym wnętrzu
me serce swój szczyt poznało

uwielbiam Cię
bo nosisz mi raj
i moje niebo w Twych oczach zostało...

autor

sky dreamer

Napisany: 2008-02-03 Dodano: 2008-02-04 00:55:28

Ten wiersz przeczytano 1504 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bajka Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie