Spacer w milczeniu

Wierszem tym przywołałeś moje
wspomnienia...wielodniowe pobyty na białych salach i
jeden na zielonej...prawdziwy real.Dziękuję i
pozdrawiam.

smutny...obyśmy zdrowi byli i nie musieli przebywać w
otoczeniu bieli; pozdrawiam Karolu

zefir - bardzo dziekuję

wandaw - Wando to prawda myśli pełne bólu i prawdziwe
wycięte z rzeczywistości pełne bólu i oczekiwania

zuza40 - dziękuje za masz tak pozytywne zdanie

Basia23 - niestety tak - w tym miejscu rzadko widzi
sie uśmiech a radość dopiero wtedy kiedy zmieniamy
ubiór

krzemanko - smutek bieli i nadzieja w kolorze zieleni
- dziękuję - bardzo szanuje twoje słowa

Madison - niestety właśnie taki jest ten obraz bieli
dziękuję za zwrócenie uwagi na formę długiego
korytarza ale jest poprawna

bronisławo.piasecka - jak najbardziej tak - myślę
podobnie że chyba jak nie każdy to bardzo wiele osób
przemierzało długim korytarze kilka razy dziennie w
bieli - docierając nawet do zielonej sali życia

Adelaa - niestety konieczność od nas niezależna i
oczekiwanie na lepsze

pozdrawiam wszystkich

Smutna konieczność i nadzieja na poprawę

Niezwykły i smutny wiersz. Myślę, że każdy z nas
chociaż jedyny raz zaliczył te białe sale, korytarze i
czasami zielona sale. Pozdrawiam milutko.

Smutny szpitalny obrazek.
Sadzę, że "przemierzać kogo? co?", więc "długi
korytarz" lub "długie korytarze".
Pozdrawiam Karolu:)

Smutne miejsce wypełnione bólem, ale zielona sala daje
nadzieję na lepsze.
Dobrze oddałeś klimat szpitala. Miłego dnia.

biel szpitalnego korytarza i zieleń sali operacyjnej
znam to z autopsji pozdrawiam serdecznie
Karolu:)dziękuję za wizytę u mnie

bardzo dobry, choć smutny; przeszywa, robiąc duże
wrażenie* pozdrawiam

Karolu
Napisałeś bardzo wymowny i osobisty wiersz
Tego typu przeżycia szczególnie mocno zaznaczają się w
naszej pamięci
Są odzwierciedleniem naszego bólu lęku co dalej
Tak ja odczytuję Twój piękny smutny wiersz
Serdecznie pozdrawiam :)
Życzę dużo zdrowia

Niezwykly wiersz pozdrawiam