Spełniłam obietnicę Bogu oddaną

Idąc w dół
schodami nadzei
zamykam bramę wspomnień
Bramę tak odległą
ale jakże bliską

Przed oczyma
rozlewa mi się
łąka rozkoszy
i drobnych przyjemności
które na mnie tu czekają

Wchodząc do nowego świata
oczekuję miłości
której smaku nie dano mi spróbować
w tamtym
zapomnianym już życiu


Powoli staję przed Twym obliczem
czekając spokojnie na wyrok
moja duma i pogarda
dawno umilkły gdzieś
w Twym majestacie

Boże mój
nie potrafię powiedzieć
gdzie i kiedy
sprzedałam swoje sakrum

Nie potrafię powiedzieć
po co oddałam duszę
na wieczne potępienie

Ale pamiętam że w agoni
swojego konania
bezwiednie wypowiedziałam Twoje Imię

I wtedy spełniłam dawno złożoną
Ci obietnicę
że odnajdę tą martwą owieczkę
która zagubiła się w cierniach
swojego cierpienia

autor

Smutna Filozofka

Napisany: 2006-11-04 Dodano: 2006-11-06 18:20:04

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie