Spełniły swoje marzenia

Kraju moj, kraju barwny...

Obyczaje wszelkie bardzo się zmieniły,
teraz starsze panie po świecie latają,
wcale się nie boją, jeszcze pełne siły,
a ceny biletów znaczenia nie mają.

Latem na Florydę, a na Kubę w zimie.
Młodzi też chcą latać, lecz czasu nie mają.
Babcie nie chcą siedzieć pod ciepłą pierzyną,
będąc w starszych latach sobie pofruwają.

Trudne miały życie, ciężko pracowały,
składały w skarpetkę grosik do grosika,
swoje słodkie wnuki wypielęgnowały.
Nie ma co się dziwić, babcie chcą pobrykać.

Nie żałujcie babciom niech sobie latają,
niechaj staną stopą na ojczystej ziemi
i w Polsce kuzynów też poodwiedzają.
Życie im uciekło. Będziemy takimi.

Swoje tęskne oczy zawieszą na chacie
i pogłaszczą kłosy, z których chleb powstaje.
Tam wyrósł ich ojciec, one i ich bracia.
Niech odwiedzą łąki, szumiące ruczaje.

Na pewno tęsknota do kraju je goni,
zjeść jajko od kury, co tak głośno gdacze,
lub wydoić krówkę, słyszeć rżenie koni,
To wszystko babciunie jeszcze chcą zobaczyć.

A potem szczęśliwe z kraju powracają,
w ich niebieskim oku wielka łza się błyszczy,
a co tam przeżyły wszystko wspominają,
gdy żegnały wnuki i kraj swój ojczysty.

Czemu dom ojczysty słodki dla każdego?
Gdy masz wolną chwilę, tam pamięcią bywasz.
Nigdy nie zapomnisz dzieciństwa swojego.
Jakże tych chwil mało, łzą wspomnienia zmywasz.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2016-08-11 Dodano: 2016-08-11 14:42:14

Ten wiersz przeczytano 2795 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie Okazje Dzień Babci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie