Śpiewająca dziewczyna
Wśród złotych łanów zboża
Siedzi dziewczyna.
Śpiewa.
Cudowny głos niesie się w stronę lasu,
Beztroska wypływa z jej ust.
Jest radosna.
Nagle łza po jej policzku spłynęła,
Uśmiech zamienił się w grymas.
Ona dalej śpiewa.
W jej śpiewie nuty goryczy,
Przerwały radosną ciszę.
Jest samotna.
Kończy piosenkę,
Idzie do domu,
Ale jutro tu wróci.
dla ludzi samotnych
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.