śpij kochanie
to krzyk ptaka spłoszył sen
nad skalistym grzbietem góry
zranił skrzydło w locie
śpij kochanie bez trwogi
ostrym jak brzytwa pazurem
przegoni głodną watahę
wiecznie samotny bohater
wrasta w Ofelii niepokój
zamknij oczy myślicielu
dla ciebie motylki i pszczółki
może jutro chwycisz miecz
teraz leż teraz leż
autor
Jutta
Dodano: 2016-07-30 01:11:58
Ten wiersz przeczytano 1401 razy
Oddanych głosów: 40
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (45)
Pszczolki i motylki, zawsze sa mile urocze dla duszy i
nie grozne, natomiast micz, moze kosztowac zycie.
Tak jakis mi sie zobaczyla mysl w Twoim wierszu,:)
Bardzo na Tak.
Pozdrawiam Jutta.:)
Pozwólmy herbacie spać...(:
Epitafium dla bohatera?
Ciekawie:)
Pozdrawiam
Sztuka wymaga poświęceń i zrozumienia. Ale również, a
może i przedewszystkim odbiorcę. Bez niego umiera.
Podpisuje się pod wszystkimi ochami i achami.Świetny
wiersz,+ i Dobrej nocy.
Miło bardzo przeczytać było...
+ Pozdrawiam :)
bardzo ładny, refleksyjny wiersz:) pozdrawiam
serdecznie
Kołysanka dla wojownika :o)
Ładnie.
Wojownicza....z pazurem.....teraz romantyczna i
rozmarzona ...by znów jutro do boju sztuki i z tarczą
....
+++ wielowątkowość jak życie, poprostu poezja
Pieknie:)
często w tych 'motylkach i pszczółkach' autor
przekazuje ludzkie wady i charakter. Cóż, Poetą być
jest mi niepisane...Pozdrawiam :)
ładny nietuzinkowy ...śpij jeszcze nie czas...
pozdrawiam cieplutko:-)
Ciekawy, też zrodził we mnie myśli podobne do
marcepani. Pozdrawiam.
Piękny wiersz. Podatek tytułu mojego wiersza na
poniedziałek jest całkiem podobny.
Zapraszam do mnie, moje dwa ostatnie wiersze.
wiersz w pewnym sensie budzący niepokój - w aurze
tajemniczości... jakby o demonach drzemiących w
człowieku - twórcy - artyście... bardzo na tak -
zachwycają metafory, które można czytać na wiele
sposobów.