Spłata zadużenia.

Bo kiedy miłość oddaje się ciału, ciało staje się miłością.

Zatracone w rytmie pragnienia, wilgotne kroplami pożądania, namiętne mocą dotyku, zatraca się w ofiarowaniu.
Nieczułe na chłód nagości,obojętne na gładkość pościeli, dąży do współistnienia.

W pogoni za ciszą spełnienia, krzyczy gwałtownością ruchu, wstrzymuje oddech na zanurzenie aż po zatracenie, ściszonym jękiem oznacza falę przypływu.

Oddarte ze wstrzemięźliwości, uwolnione z kagańca oczekiwania, bezwstydne pożądaniem, wykorzystuje każde drgnienie, każdy skurcz, każdą myśl.

Uzbrojone w scenariusze pisane bezsennością, czułe na najdrobniejszą reakcję, uwalnia najskrytsze pokłady fantazji.

Dłonie niezatrzymywane, usta w obszarze bez granic, uda wplecione pomiędzy.
Wypukłość doskonała z wklęsłością, miękkość współtworząca z twardością, suchość naznaczona wilgocią.

Przeciwności w rytmie pożądania zredukowane w jedność.

W oddechu zatrzymanym na szczycie, w eksplozji spełnienia, w skurczu zamykanym objęciem, w bezwładzie zejścia, w tkliwości rozprężenia, w bliskości najbliższej.

Ciało wypełnione miłością, spłaca dług miłości.

autor

dewaluacja13

Napisany: 2013-11-05 Dodano: 2013-11-05 18:31:34

Ten wiersz przeczytano 767 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie