Spłonęła dusza...

Mam nadzieje, że wiesz, że ogień pali tak jak zawieje wiatr, a ten zmienia swe kierunki...

Wszystko płonie, wszyscy krzyczą!
Spłonęły moje marzenia i sny,
Ogień strawił wszystko, gdzie byłaś Ty
Wszystko spłonie, wszyscy płakać będą!

To co mówiłaś takie piękne było.
W moim życiu złociste światło się pojawiło,
Które dzięki Tobie mrok życia przebiło.
Wydawało się, że życie się śniło...

Ale w Twych słowach był przeklęty jad,
Nie wyczułem go i rozkoszy się oddałem.
Moja dusza spłonęła razem z moim ciałem
Przez truciznę nie widziałem Twoich wad.

Ciągły fałsz, obłuda, kłamstwa...
Było tak dobrze, a jednak płomień życie strawił,
Pająk mnie w swe zabójcze sidła zwabił..
Nie potrafię znieść takiego chamstwa!

Oplotłaś mnie kłamstw pajęczyną
Sączyłaś truciznę, wysysając ze mnie życie,
"Cudowne" było to wnętrza gnicie.
Teraz chcesz zabić - jesteś prostą dziewczyną...

Spaliłaś moje serce, dusze i ciało,
Ale mówisz, że piekielnemu ogniu wciąż mało.
Przez Twą niedojrzałość wiele tragedii się stało
I o kolejne prosisz...

... A teraz kolejną masz ofiarę... Biedak...

autor

Mefo

Napisany: 2006-01-27 Dodano: 2006-01-27 11:26:58

Ten wiersz przeczytano 454 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie