Spotkanie...

...

Na falach oceanu rozpusty,
spotkali się kiedyś razem,
by walkę o świat stoczyć,
na zawsze panowanie objąć.

I tak, przybyła Złość sama,
z nikim nie rozmawiając,
nikogo nie pytając o nic,
kipiąca od emocji, sroga.

I tak, przybyła Radość nagle,
do wszystkich śląc uśmiechy,
w jasne ubrana kolory,
czar rozsiewając wokół.

I tak, przybył Strach również,
na czarnych skrzydłach,
w płaszczu szarym, cicho,
i stanął z kamienną twarzą.

I tak, przybyła Duma przecież,
wznosząc czoło ku niebu,
patrząc na wszystkich lekko,
nie dając pozoru uległości.

I tak, przybył Smutek wreszcie,
z lekko pochyloną głową,
z zaczerwienionymi oczyma,
szary na twarzy.

I przybyła też Miłość.

Spierali się długo, zawzięcie,
o losy naszego świata,
Duma patrzyła z góry na wszystkich...
Złość krzyczała z sił całych...
Strach milczące siał czary...
Smutek kiwał powoli głową...
Radość uśmiechnięta stała,
a Miłość...

Miłość żadnego z nich nie rozumiała.

...

autor

Style

Napisany: 2007-12-04 Dodano: 2007-12-04 15:35:35

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie