Sprzed lat II

Znów budzę się
Wstał nowy znów dzień
Jednak to już nie to samo
Wszystko wciąż zmienia się

Kawy łyk
I w niepamięć spadają sny
O to właśnie chodzi?
Mijamy się ze sobą
W korytarzach mgłą wypełnionych
Na ścieżkach stromych i nieuniknionych
Zniknę niespełniony.

Czy o to właśnie chodzi?
Ciężko jest się odbić od dna
I nikt nie wie że sam
chcę zobaczyć swoją twarz
z tamtych lat...

Przeszywa mnie strach
Który ciągnie mnie w nowy dzień
I to dlatego tak się boję
Bo znów przyjdzie mi odejść w cień
Za drzwiami nie spotka nic mnie
Kolejny identyczny dzień...

Przecież nie trzyma nic tu mnie
Prócz powietrza i serca w piersi
Bo życie biegnie własnym torem
Umrę, a za mną przyjdą lepsi...

autor

Vergil

Napisany: 2010-12-29 Dodano: 2010-12-29 12:07:54

Ten wiersz przeczytano 608 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie