Średniowieczna miłość

Ty, któraś mi serce skradła,
A z gardzieli wydarła... kochaj...
Piękniejsza od dnia, a nocą jaśniejsza od gwiazd.
W dzień motylem, a nocą niby aniołem.
Pokazałaś mi do serca swego drogę.
Ja to widząc, ku sercu Twemu się piołem.
Chodź nie prawiłem bojów, jak wielu rycerzy,
Serce giermka wielkie, i wysokie progi mierzy.
Twa dusza czysta, jakoby jedwab delikatna,
A dusza giermka, niczym na morzu samotna tratwa.
Nie walczy, lecz zmierza do celu, a miłość tym celem.
Bez porównania, dla niej można stracić wiele.
My jednkak nic do stracenie nie mamy,
Oprócz tego co w miłość włożymy sami.

I znów gdzieś w oddali, malutką iskierkę widzę,
Na rumaku podążam, dni ostatkiem sił liczę.
Życie... szare... nie barwne dla mnie jest niczym.
Ale cóż to, iskierka w płomień sie przeradza.
Żar miłości płonie, i znika znajomość szara.
Pojawia się dama w biały sukien ubrana.
Jej włos lśniący, skóra piękna gładka.
To nie sen, to rzeczywistość różami usłana.
Mym złotem i skarbem Ty będziesz Pani.
Nie potrzebuje już nic, ni pereł, ni żołdaków danin.
Królestwem moim będziesz na wieki,
Będę go bronił choćbym mnie bili i mieczem cieli.
Zawsze przy Tobie, cudna białogłowo.
Na przód ruszę gdy dasz znak lub słowo.
Oddam Ci wtedy coś najcenniejszego,
To będzie ma dusza i serce giermka wiernego.

To nie koniec jednak tej pięknej miłości.
Zarazem początek jej widzę i naszej przyszłości.
Bo miłość nie jest czymś na chwile.
To jest uczucie które nigdy nie zginie...

Dla kochanej księżniczki wierny giermek :*:*

autor

grzesiek149

Napisany: 2007-11-20 Dodano: 2007-11-21 08:44:27

Ten wiersz przeczytano 763 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie