Sroczka.

Przysiadla sroczka
na brzozce mojej,
zdziwiona patrzylam
na jej swawole.

A ona pewna
wszem oznajmila,
ze brzozka dla niej
listki rozwija.

Dla niej tak slicznie
szumi na wietrze,
tej najpiekniejszej
miss ptakow w swiecie.

Przymila sie glosno
do brzozki czule,
a wiem, ze dla niej
zaloty niemile.

Bo moja brzozka
zna spiewy ptakow
i sroczych zadnych
nie chce wiwatow.

bo lubi piekne
wiatru szemranie
i szpakow trele
wczesnie nad ranem.

Zastygla w sobie.
Galazki w warkocze
i nie sluchala
tych przechwal sroczych.

Az dama w koncu
rozgoryczona
wpadla z rozpaczy
w debu ramiona.

Dab jednak zaraz
wywachal w czym rzecz
i takze nie chcial
tej panny miec.

Wiec dalej fruwa
skrzeczac bez miary
wpadajac czesto
w rozne konary.

.a tak szczerze mowiac - kocham wszystkie ptaki.....sroczki tez...

autor

Maeuslein

Dodano: 2007-02-20 00:11:13

Ten wiersz przeczytano 794 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie