Stałość uczuć
Było królestwo
Choć troszkę to dziwi
Gdzie wszyscy ludzie
Byli szczęśliwi
Dzięki królowi
Który oddany
Wciąż o los ludu
Był zatroskany
Wszystkie usta
Króla wielbiły
Serca gorące
Dla niego biły
Lecz śmierć złowroga
Króla dopadła
I jego gwiazda
Prędko pobladła
Nim ciało
Do trumny włożyli
Już następcy
Pokłony bili
Nie przenoś uczuć
Gdy ktoś ci drogi
Nim jemu w trumnie
Ostygną nogi
Idol
autor
idol
Dodano: 2010-12-03 08:44:02
Ten wiersz przeczytano 580 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
dawno nie czytałem nic w podobnym stylu! podobało
się...mi:)
Witam. Bardzo dobra i poruszająca treść. Pozdrawiam.
Zaskakujesz, ale zgadzam sie z twoim zdaniem...jednak
pyl zloty, plynie z lzami tesknoty...
jakąś alegorię widzę do obecnej rzeczywistości...
"Umarł król.Niech żyje król!"Często myślę nad treścią
tego powiedzenia...Ciekawy wiersz,z morałem.
"Umarł król, niech żyje król" tak mówi przysłowie,
mimo uczuć państwo nie może zostać bez głowy. Inaczej
to ma się do życia prywatnego, gdzie uczucia mimo
odejścia są stałe do niego. Pozdrawiam :)
Jest to jakieś przesłania, ale ja i tak uważam, ze
przede wszystkich trzeba kochać żyjących. Zostawiam +!
To smutne ale taka jest prawda o naszym
bytowaniu.Pozdrawiam.
bajkowy wiersz z mądrym morałem