Stan mojej duszy...

Wierzyli wszyscy we mnie,
ja kiedyś w siebie też.
Ufano zawsze mi,
ja kiedyś sobie też.

Teraz nie wierzę w siebie
teraz nie ufam sobie
teraz już siebie nie rozumiem
teraz już nic nie wiem.

Presja jest zbyt silna,
moja psychika zbyt słaba,
jak Franciszka Dionizego Kniaźnina
tak i moja minie "chwała".

Ja jednak nie wpadnę w obłęd
ja skończę swój żywot przedwcześnie
ja jednak nie umrę potomnie,
ale jak Werter zginę przedwcześnie.

I cóż będzie po mnie?
Może płacz, może lament
może wielkie zdziwienie,
a może zwykłe wspomnienie.

Mój czas jeszcze nie minął
mój zegarek nadal tyka,
kiedy więc na wieki stanie?
Tylko ja znam odpowiedź
na to moje pytanie...

autor

Matti

Napisany: 2007-05-17 Dodano: 2007-05-20 00:51:15

Ten wiersz przeczytano 614 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Toniczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie