Stan naruszenia...

pamiętać pragnę tylko te chwile
w miłości piękna fruwające motyle
nie umiem zapomnieć wybaczam Tobie
że próbowałeś przywłaszczyć mnie sobie

zabić z miłości łzy kapią wielkie
duszę odebrać zamknąć na wieki
wyrzucić wykrzyczeć słowa wybaczenia
nie umiem nie potrafię...stan naruszenia

ratunek mój nigdy nie nadejdzie
dopóki słów nie wykrzyczę w przestworza
zapomnieć nie potrafię zaczynam od nowa
ściska mą pamięć krzyczy zamęcza

naruszyć czyjąś wolność to nigdy nie minie
wpatrzona w odbicie w ciszy słów lawinie
słowo wybaczam niech się narodzi
podnoszę głowę, boli...tylko ono nie zawodzi...

autor

Ania M.

Napisany: 2015-10-22 Dodano: 2016-06-09 07:18:10

Ten wiersz przeczytano 808 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie