standard

Ciekawe, chociaż zastanawia mnie to ..elipsoidalne
mieszkanie, oraz ...prawo śmierci ? Wydaje mi się, że
bardziej niż prawo jest to obowiązek! Dobrze jednak,
że trzeba się nad tym wierszem zastanowić -
gratuluję

Ciekawe metafory - dom - ziemia, oświetlona gwiazdami
- żarówkami i my w kosmosie, miotający się w ferworze
życia, uciekający przed śmiercią. Świetnie oddajesz
ten temat.

Zamknęliśmy się w naszym małym światku i - czy jest
nam lepiej czy gorzej, czujemy się w miarę bezpieczni.
Jakże inaczej wyglądają nasze problemy, gdy próbujemy
oglądać nasz świat z odległej perspektywy kosmosu...

Refleksja słowa wiersza oplata
I chce koniecznie z kosmosem zbratać

Bardzo refleksyjny wiersz, ważne są te walki o sens
naszego istnienia i właśnie te słowa na papierze!

Całe życie uczymy się siebie, korzystając z danej nam
wolności wyboru.

bardzo ładny wiersz...Bóg wie co robi a modlitwa
napewno nie jest wygodną...lecz przymuszona Bogu nie
miła.....lecz kiedy popatrzymy na miliony gwiazd w
sercu robi się miło...

Bardzo pięknie zaczęty wiersz, podoba mi się

choć to dla nas bolesne patrzeć na szarosc i cierpieć
męki w codzienności...ale jak i łupina naszej matki
Ziemi tak i my jesteśmy zamknięci w otaczającym nas
przestrzenią bezkresu wszechświat.....budzi sie
refleksja....

Najbardziej urzekają te wieczorne modlitwy
oświetlające dom milionem żarówek z sufitu
nieba...Potrafisz pobudzić wyobraźnię i zmusić do
refleksji nad sensem...głębokim sensem;)

Najcięższą pokutą jaką zadał nam stwórca, jest nasz
refleksyjny umysł.

niewątpliwie pomaga widzenie życia w wierzeniu o życiu
po śmierci ale sensem najwyższym to przetrwać w
doczesnym życiu nie dusząc się w półoddechu bez
wartości godnego człowieka.Wiersz szersze spojrzenie
na życie mała kontrowersja ale podoba mi się wydźwięk
wiersza