Stara Anglia

Tak nie od razu
po wizycie na cmentarzu
wstąpiłam do kościoła
akurat była niedziela
dzwon na kościele wołał.

Ktoś mnie w progu powitał
usiadłam sobie w kącie
zatopiona w modlitwie
nawet nie wiem kiedy
gwar ucichł i wtedy
z bocznej nawy
zaczęły wychodzić zjawy.

Z sarkofagów wyleźli
i pewnie z cmentarza
każda z tych fizjonomii
doprawdy przeraża

w rękach świece
odzienie po ziemi się ciągnie
stara Anglia mi w oczy
zajrzała przeciągle

Twarze żółte od świecy
a może umarte
w oczach pustka
i usta do śpiewu otwarte.

Nie wiem czemu szkaradnie
tak mi się wydały
duch mój uciekł gdzieś w pięty
oblał potem się cały.

A gdy mnie otoczyły
te z zaświatów duchy
przerażona pomocy
szukałam i otuchy.

I wtedy w bocznej nawie
przy starym sarkofagu
na surowym i grubym murze
trochę w górze
zajaśniała ikona
modlitwą pisana
na niej Jezus
i Matka Najjaśniejsza Pana
w sukurs mi stanęła
Pomoc Nieustająca
na obrazku złoconym
podobna do słońca.

Msza powoli do końca
dobiegła
i ludzie otoczyli mnie ściśle
czemu zawsze i wszędzie
wokół mnie tyle tłumu
wszak na zewnątrz tak sobie
wyglądam i rozumu
nie za dużo
ot tyle ile trzeba
by zrozumieć co ziemi się należy
i nieba
nie obrażać bez przyczyny.

I spojrzałam po ludziach
jednak inny
to naród
inna widać nacja
krew tu nie pomieszana
nawet demokracja
nie zrównała tych ludzi.

A już to w kościele
nie jak na ulicy
gdzie Murzyn, Rumun, Polak
tu przeważnie Anglicy
cóż - wyrodzili się
bez dodatku świeżej krwi
i dlatego wydali mi się
brzydcy, kalecy i źli.

I jak wyżej wspomniałam
otoczyli mnie tłumnie
ktoś mówił że znał kiedyś jakiegoś Polaka
a inny że umie
dwa słowa po polsku
i jeszcze pytali
jak długo tu zostanę
a ja by się oddalić
bo i z językiem
jakoś mi poszło niesporo
jednym podając rękę
a innym buziaka
zawołałam na koniec
- Espania tomorrow!-

I dałam drapaka.

autor

Kryha

Napisany: 2014-12-01 Dodano: 2014-12-01 13:46:17

Ten wiersz przeczytano 795 razy

Oddanych głosów: 16

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie