Stara brzoza

Dla przedstawicieli "Greenpeace" za ich bezkompromisową walkę o przetrwanie natury.

Dwie brzozy przed oknem, latami tu stały,
swe dzieje wieloletnie, wierszami pisały.
Została tylko jedna, z liści ją odarli,
tą ławką emerycką, już damę podparli.

Osłania tu siedzących od wiatru i słońca,
wysłuchuje tych żali, przez rok tak bez końca.
Aż brzoza ze starości do cna osiwiała,
i razem z tymi ludźmi, będzie tu siadała.

Stara jestem jak Oni, wspólne mamy tematy,
liście łzy przepuszczają na Wasze kabaty.
Uciekacie do domu, tam z cicha płaczecie,
ja za Was tu się martwię czy tutaj będziecie.

Aż kiedyś przyszedł tu drwal i ściął starą brzozę,
znamiona tego czasu, śpi w kłodach nieboże.
Została stara ławka, lecz już teraz głucha,
siadają na pniach brzozy, niech nadal nas słucha.

"Pozwalając na pojawienie się człowieka, natura popełniła więcej niż błąd, zamach na samą siebie" - Emil Cioran.

autor

anula-2

Napisany: 2017-06-04 Dodano: 2017-06-04 07:06:58

Ten wiersz przeczytano 1758 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie