Stare łodzie

Na staweczku w ogrodzie,
stoją stare dwie łodzie,
niepotrzebne nikomu już są.
Stoją smutne wiek cały,
wody w siebie nabrały,
tak, że prawie się skryły pod nią.

Kiedyś o nie się troszczył,
pan, co w zaświaty odszedł,
im poświęcał czas wolny swych dni.
Ulubione swe łodzie,
pozostawił na wodzie,
teraz o nie, nie troszczy się nikt.

Ludzi we wsi jest mało,
młodych gdzieś w świat wywiało,
a o łodziach to mało, kto wie.
Żywot łodzi się kończy,
niszczą je deszcz i słonce,
jeszcze trochę a spoczną na dnie.

Biorąc książkę do ręki,
słyszysz jej dziwne jęki,
grzyb zaczyna od środka ją jeść.
Sam nie zdołasz ochronić,
odchodzących pokoleń,
w dziwną otchłań popada ich pieśń.

autor

jarmolstan

Dodano: 2009-06-04 00:51:51

Ten wiersz przeczytano 1193 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie