Stary Dąb

nie przesadza się starych drzew, a co dopiero ścina..
urokliwa opowieść o dębie, który wiele zniósł

Wydaje mie sie, ze do korzeni wszyscy wracaja, tylko
nie wszyscy sie do tego przyznaja. Nigdy nie wiemy co
w czyjej duszy gra. A drzewa wiedza i pamietaja, i
szumem lisci ze soba ... gadaja. Bardzo ciekawy -
ladny wiersz. Pozdrawiam. Plus.

kiedys napisałem tekst o wycietym debie... o
przerwanej starosci o lekceważeniu doświadczenia..
twój mi troche tamten przypomina :)) w drugiej strofie
drugim wersie proponowałbym "ze starosci" - pozdrawiam
:))

Drzewa porównane do ludzi - ciekawy wiersz +

Stary dąb, jak stary człowiek... "nie krzyczy ze
starości"... Ciekawie.

Dąb z zasięgu codziennego mojego wzroku, przeorany
napisem przez piorun od stóp po grzywę, siłą swych
korzeni jest świadkiem historii; część jej poznałam
dzięki osobie, która go sadziła, gdy mnie jeszcze nie
było. Teraz tej osoby juz nie ma, ale wraz z dębem
zyje we mnie. Dziękuję za ten wiersz, za jeszcze jedno
wspomnienie o moim Ogrodniku.

Brawo:) Adam drzewa jak ludzie ...wszystko pamietają.

Piękny wiersz porównałabym go do ludzi-to ich
subtelności,mimo starości żyją nie wołają o pomoc w
swoich starych korzeniach trwają-mało kto o nich
pamięta czasami ktoś odwiedzi z musu z obowiązku lecz
nie z przyjemności.Pięknie to napisałeś.Pozdrawiam

cudowny wiersz masz rację stare drzewa mają duszę i
trzeba ich pielęgnować :)

wiersz z przyszlości hmm ciekawe , ale uwierz są tacy
, którzy wracają do korzeni

Kto odcina się od korzeni ten usycha jak stare
drzewo...

piękny wiersz korzenie to grunt jak dąb nieśmiertelny
Dobrze napisany Pozdrawiam