STARY SKRZYPEK

w pustych alejkach wiatr się miota
gołębie dziobią suche liście
przemyka gdzieś spóźniony motyl
na ławce drzemie stary skrzypek

spod okularów niczym lustra
łza spływa mu na siwą brodę
zapewne przyśnił swoją młodość
on przecież kiedyś też był młody

znów dogasają kalendarze
w drzew tajemniczych światłocieniach
ucieka do krainy marzeń
muzyk by nowe stworzyć dzieła

myśli na nuty chce zamienić
w tonacji potarganej wiatrem
snu jeszcze tylko mała chwilka
park stanie się amfiteatrem

wrzesień 2006

autor

geddeon39

Napisany: 2006-09-07 Dodano: 2006-11-02 09:16:30

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 112

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie