„Stary zepsuty człowiek”

dom*

zburzony dm bo już w nim nikt nie mieszka
lecz wspomnienia pod gruzem są choć by zapisane na tej
białej kafelce
pozdrawiam serdecznie:)

@Szczerzyszczynsky :-) ja też mam taki kafelek, biały
w niezapominajki :-)

Moje dziecko ma taki kafelek, i moja babcia tez
miala...

spodziewalem sie sztuczek slownych z
wiieloznacznosciami w slownych rebusach a tu cos
takiego. Nie znam sie Na rytmach i rymach i juz sie
nie naucze, ale te kilka subtelnych zawartych w
wierszu w zupelnosci mnie przekonuja. Duchowosc rzeczy
martwych, ktore przestaja funkcjonowac, bardzo do mnie
trafia. Nie wierze w dusze w sensie religijno-
kulturowym.

wiersz zatrzymuje, skłania do refleksji nad życiem,
przemijaniem,,,pozdrawiam :}

smutna refleksja co po nas zostanie- wiersz zatrzymuje
swoim przekazem:-)
pozdrawiam

Oprócz Twoich oczu, piękne wiersze...masz w oczach
duszy, serca, i różach...piękny ten też. :)

Dobry wiersz.skłania do rozmyślań.

Takie historie utwierdzają mnie w przekonaniu, że
wszystko udało się Panu Bogu jedynie ta starość nie
zawsze się udała.
Cóż powiedzieć, jeżeli ten człowiek był sam, to kto
miał o nim pamiętać?
Bardzo smutny i niezwykle prawdziwy wiersz.

...ruina...pozostaje tylko wspomnienie...można je
zabrać ze sobą...jak kawałek cegiełki...dobrze oddany
klimat...
Pozdrawiam serdecznie

Aaaa....Dziewczyna spoglądająca z awataru piękna!:))

niedawno zburzono biurowiec,w którym pracowałem 11 lat

a dzisiaj po nim został tylko numer pokoju który
zdążyłem wykręcić z drzwi

Dobry, ciekawy, bardzo smutny wiersz DoroteK. Dziękuję
raz jeszcze za podpowiedź:)
Miłego dnia!
Pozdrawiam serdecznie
i mocno przytulam w ten mroźny,
zimowy, biały śniegiem dzień:))

podoba mi się:) pozdrawiam