„Stary zepsuty człowiek”

Wiersz melancholijny, bardzo wzrusza i skłania do
głębokich przemyśleń, pozdrawiam ciepło, miłej
niedzieli.

Ciekawy temat na wiersz i jego rozwinięcie też:)
To tulenie cegieł przypomniało mi opowieść o drzewach,
które ponoć splatają się korzeniami, by nie zostać
wyrwane, nawet się ostrzegają, tak jakiś naukowiec
twierdził w mediach, pozdrawiam serdecznie :)

Wzruszający i smutny...

każdy pozostawia po sobie coś=serce. Ty wiersze urocze
dopracowane - pięknie +

Szukajmy w sobie jasnych latarni...Piękny jest..

Piękny wiersz :)

Masz rację, dom i człowiek są nierozłączni. Kiedy
wracasz wspomnieniami do domu, zawsze widzisz tam jego
mieszkańców.

Dzień dobry,
dziękuję, że zbłądzilaś pod moją strzechę.
Twój wiersz bardzo uczłowieczyłaś - duża sztuka!
Szcególnie podobała mi się 2-ga i 3-ciz strofa -
przejmujace.
Pozdrawiam.

:) ładnie

Bardzo smutny, wręcz wzruszający wiersz. Pozdrawiam
Dorotko/super nowy avatar/:-)

:)

super ten tytuł, poruszająca życiowa treść,

czytam sobie bez /tego/ w puencie, ale chyba potrzebne
do rytmu:)

Wzruszasz słowem - miałaś racje z tym ogonkiem , po
prostu zapomniałam o nim , dziekuje za te uwagę u mnie
pod wierszem - sciskam

Jacek Z :-) dziękuję za Twoją wskazówkę, zawszę się
cieszę z uwag, wskazówek i sugestii. Faktycznie "śnił"
pasuje lepiej do "żył" i "pył", ale co z "marzył" -
"zdarzyć"? coś wypośrodkowałam, może teraz będzie OK?

wandaw :-) faktycznie, niektóre osoby mają problem z
otwarciem linka, ale artykuł naprawdę warto
przeczytać, jest tam bardzo poruszający wiersz tego
człowieka; wandaw, wystarczy, że wpiszesz w Google
tytuł artykułu i też go znajdziesz :-)