„Stary zepsuty człowiek”
Domy drżą przed rozbiórką.
Na krótko
przed uderzeniem,
cegły tulą się do siebie,
okna w przeszłość patrzą,
duchy, które nie są w niebie,
bo zgubiły światło,
zawodzą bezradnie.
Zanim ostatnia dachówka spadnie,
nim pokryje wszystko pył,
przypomnij sobie, że tu ktoś żył,
jadł, spał, kochał, marzył,
śnił.
Może się zdarzyć,
że wśród gruzu,
znajdziesz kafelek, który był w
łazience.
Zabierz go ze sobą,
nie wiadomo,
może to tego domu serce.
http://www.popularnie.pl/skarby-pozostawione-po-smierc i-starca/ Tytuł artykułu "Umarł samotnie w domu opieki."
Komentarze (75)
Piękny chociaż bardzo smutny i wzruszający wiersz
Nie potrafię otworzyć linku wiec nie mogę zapoznac się
z listem ale i tak jestem bardzo wzruszona Twoim
wierszem
Pozdrawiam serdecznie Dorotko
smutku wiele
w tym dziele...
+ Pozdrawiam
Przeczytałem na głos, powtórzyłem i zamiast /marzył/
wstawiłbym /śnił/ - bardziej pasuje do całości, do
akcentów w wierszu. Oczywiście, to tylko sugestia:).
Pozdrawiam!
Damahiel :-) właśnie dlatego podałam tytuł artykułu,
jak go wprowadzisz w Google to od razu będziesz miał
ten artykuł :-)
wyskoczyło mi że strony brak, człowiek poznając życie
drugiego człowieka poznaje siebie
Dziękuję za ten wiersz, bo dzięki Tobie, przeczytałem
tamten, długi i bardzo mądry wiersz, który powinni
przeczytać wszyscy, nie tylko pracownicy Domów Opieki.
wzruszający wiersz , też czytałam o tym człowieku ,
był taki stary i pomarszczony a zostawił taki list ,
że płaczę ile razy sobie przypomnę o nim, pozdrawiam
serdecznie
Bardzo smutny wiersz.Pozdrawiam.
Jaki piękny wzruszający wiersz, bardzo mi się podoba
:))))pozdrawiam
wzruszający wiersz, piękne wspomnienia.
Kafelek i serce, fiu, fiu, jakże piękne porównanie.
Świetny wiersz☺
Bardzo się podoba :)
Dom mimo, że zburzony pozostawia wspomnienia, które
śnią się po nocach. Pozdrawiam.
Z naszego pierwszego domu pozostały popioły,
wspomnienia i żal, że nawet fotografii porządnej nie
zrobiliśmy na jego tle - Pozdrawiam
dom*