„Stary zepsuty człowiek”
Domy drżą przed rozbiórką.
Na krótko
przed uderzeniem,
cegły tulą się do siebie,
okna w przeszłość patrzą,
duchy, które nie są w niebie,
bo zgubiły światło,
zawodzą bezradnie.
Zanim ostatnia dachówka spadnie,
nim pokryje wszystko pył,
przypomnij sobie, że tu ktoś żył,
jadł, spał, kochał, marzył,
śnił.
Może się zdarzyć,
że wśród gruzu,
znajdziesz kafelek, który był w
łazience.
Zabierz go ze sobą,
nie wiadomo,
może to tego domu serce.
http://www.popularnie.pl/skarby-pozostawione-po-smierc i-starca/ Tytuł artykułu "Umarł samotnie w domu opieki."
autor
DoroteK
Dodano: 2016-01-18 09:16:07
Ten wiersz przeczytano 2970 razy
Oddanych głosów: 62
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (75)
@wena48 :-)dlatego właśnie dałam tytuł w cudzysłów, bo
nie jest mój, ten starszy pan z artykułu, sam tak
zatytułował swój (bardzo poruszający) wiersz, ten
tytuł robi na mnie wielkie wrażenie, dlatego
zdecydowałam się go tutaj zacytować, pasuje mi do tego
co napisałam :-)
Przyzwyczajenia są drugą naturą człowieka.
P.s. Nikogo nie obrażając dodam, że stary może być
pies, nigdy nie używam tego słowa mówiąc o osobie w
leciwym wieku.
Miłego dnia Dorotko :)
Dobry wiersz. Trudno się rozstawać z przedmiotami,
domem, ludźmi, do których się przyzwyczailiśmy.
Pozdrawiam.
"może to tego domu serce."
Teraz zranione w rozterce
piękna refleksja
Pozdrawiam
Kocham starocie.. bo to jest piękne.. tak jak człowiek
w pewnym wieku ma swoją duszę i zachowane piękno ..
dłonie poorane i takie inne od bicie w lustrze ..lecz
miłość niezmienna ..
Smutno tak :(
świetny wiersz,a po przeczytaniu linku jeszcze lepiej
go rozumiem:)
Zostaje pod wrazeniem.
Podoba mi się tytuł, treść też interesująca. Mamy
sentyment do starych domów, niechętnie godzimy się z
przemijaniem.
stary samotny człowiek a serce napełnione życiem i
poezją
kafelek wspomnień po nim tylko
został
wzruszające strofy
pozdrawiam
Rzeczy materialne ulegają runie. Dobre wspomnienia
pozostają. Ładna, ciepła, życzliwa puenta. Serdecznie
pozdrawiam.
Tak się toczy życie, że trzeba się rozstawać,
ale to dla serca zawsze trudna sprawa!
Pozdrawiam!
Takie domy mają swoje historie.
Tytuł dobrany znakomicie, jestem pod wrażeniem
Dorotuś:)
Albo dusza tego domu
Pozdrawiam Dorotko:-)