Starych ilustracji świat

Złoty zegar na łańcuszku drży,
jakby wskazówka kompasa w podróży.
Tyka swą melodie wciąż
jak zacięta na płycie melodia.

Gdyby tak mógł cofnąć czas
i za pociągnięciem starej wajchy
okazać nam tamten świat.
Przestarzały, zaniedbany.

Przenieść nas w starych
ilustracji ramy.
Podróżować w tamten czas
jak bohater sciente-fiction.

Widze już tamten kraj
jakby odbity w lustrze obraz.
Zamazany ledwie widoczny w mgle.
Sukni ślad, trzewika odcisk.

Kamienic krótki szereg
i straganów kolorowych sznur.
Wrzawa, hałas no i smród
jak to w tamtych porach.

Stanął świat, szum, plusk.
Złoty łańcuszek pękł.
Stary zegar nagle trzasł.
Runął mur, wrócił czas.
Podroż nie powiodła się.

autor

hela2121

Napisany: 2014-07-29 Dodano: 2014-07-29 19:31:50

Ten wiersz przeczytano 680 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie